“Kendimi Yalnız Hissediyorum”

Etrafa bakıyorsun insanlar gülüp eğleniyor, neşeli konuşmalar yapıyor.. Sen ise onlara sessizce bakıyorsun, seyrediyorsun..

Çok yalnızım diyorsun içten içe, anlayamadığın, çözemediğin hislerinle..

Belki okul hayatında yalnızlık çekiyorsun, arkadaşlarının yanında ya da tek başınayken.. Belki iş hayatında.

Evde kendini sözü dinlenmeyen, bağırılıp çağrılan görüyorsun..  Odana kapanıyorsun, kendine..Tek kendine.

Annen, baban yanında.. Hatta kardeşlerin.. Ama yalnızsın!

Yada kimsesiz.. Ve yalnız!

Evlisin, belki çocukların.. Ama yalnızsın!

Kafede arkadaşlarınla oturuyorsun, onlar konuşuyor ama sen sessiz.. Çünkü yalnızsın!

İnsanlar gezip eğleniyor sokakta, sen tek başına.. Çünkü yalnızsın!

***

Yılların yorgunluğu var üzerinde belki; çocukların yok artık yanında..

Bir çok kere ayağa kalktın hayatta, ama gücün kalmadı artık eskisi gibi..

Yaşın ürkütüyor artık seni.. Gençliğinin cıvıltısı yok artık gözlerinde! Hissediyorsun..

***

Yeter artık diyorsun! Neden… !! Neden hep böyle herşey..!

Neden düşündüğün hayatta değilsin.. ? Neden sen, sen değilsin!

Çünkü bir şeyler eksik hayatta öyle değil mi?

Çünkü yetmiyor hiç bir şey! Tat vermiyor, iyi gelmiyor, mutlu etmiyor..

Çünkü hiç bir şey seni yalnızlıktan kurtarmıyor..

Bir şey arıyorsun.. Sihirli bir değnek mi? Seni alıp uzaklara götürsün, bıraksın bir başına sessizce.. Sahile, dalgaların önüne..

Yada bir kulube, en tepede, zirvede..

Bir dost.. Bir sırdaş, bir yoldaş? Ama nerde! Herkes kendi aleminde!

***

Günlerin birbirini kovaladığı şu ömürde ne çok yalnız hissederiz kendimizi. Öyle sorunlar yaşarız ki, her şeyin bize karşı olduğunu düşünürüz. Terkedilmişizdir belki anneden, babadan, yardan..

Büyük yalnızlıklar vardır hayatta, ucu bizimle açık olduğunu düşündüğümüz yalnızlıklar. Hani hiç kimsenin anlamadığı ve çare olamayacağı tükenmez yalnızlıklar… Varoluşla başlayıp bir ömür gözümüzü kapayana kadar hissettiğimiz yalnızlıklarımız… Çare bulamadığımız, ama hep derinde, en derinde kor gibi duran yalnızlığımız… Ufak bir esintide ateşi canlanan, tüten yalnızlıklarımız… Kader midir yoksa sınav mı bunlar? Ama ne değişir, sonuçta yalnızız, yanımızda onca acılar..

Bazen çok güzel giden hayatta bir anda yalnızlaşırız. Bir sebebe bağlıdır bazıları; bazıları sebepsiz.

***

Oysa ki düşüncelerimizin ötesindeki hayattan haberdar olsak neler göreceğiz..

Pencereyi açsak, açabilsek oturtuğumuz yerden uzanarak..

Bir görebilsek bulutları.. Bir baksak yukarıya..

Altında sadece bizim oldumuzu değil, aynı bulutun altındaki başkalarını da göreceğiz.

İşte o zaman farkedeceğiz güneşin ışıklarını..

Yalnız olduğunu düşünmek tek olmak değildir..

Yalnız olduğunu hissetmenle, aslında yalnız olmadığını görmeye başlayabilirsin.

Yalnızlık şarkıları, yalnız olanların dinledikleridir.. Yalnız olanlar ise tek olduğunu sananlardır.

Yalnızlık psikolojisine girdiğini düşünüyorsan asıl şimdi yalnız olmadağını bil! Çünkü senin gibi bir çok insan aynı şeyleri düşünüyor. Öyle yalnızlar ki hem de.. kimi çekip gitmek istiyor yaşadığı yerden, kimi arkadaşlarını, çevresini, ailesini terk etmek istiyor. Kimi sonsuza dek kaçmak istiyor dünyadan..

Yalnızlık çekiyorum diyerek yıllarını tek başına geçiren insanlar çok; unutma! Bir tek sen yalnız değilsin bu konuda! Tek olduğunu düşünüp ‘bir tek kendin‘ olduğunu sanıyorsun bunları yaşayan!

Sıkılıyorsun hayattan, herşey sıkıyor, boğuyor, üzerine geliyor. Hiç kimse anlamıyor seni, dinlemiyor, belki kimse takmıyor hissediyorsun. Hissetmek mi? Hayır bundan eminsin!

Her yalnızlık farklıdır; yaşa, konuma, duruma göre. Ancak ortak noktaları vardır bunların. Bir noktada birleşir hepsi; hiç birinin tek olmadığı!

***

Yalnızlıktan uzak bir hayat için çabalamak gerek. Tek başına mı, hayır!

Unutma tek değilsin!

Biz buradayız.. Paylaşmak, konuşmak, bir şeylere başlamak için..

Tek olmadığını göstermek için..

KadinlaHersey.com | Deniz Yıldızı